در زبان های مختلف، افراد برای صدا کردن همسر خود لغات متفاوتی را معمول کرده اند، که در هر سرزمینی یکی از این صفات اصیل تر، معمول تر و جاافتاده تر از دیگری است، و جالب اینکه این صفات در فرهنگ های گوناگون، تفاوت های عمیق با دیگر ممالک دارند.
در زبان فارسی معمول ترین این لغات«عزیزم» هست. در زبان انگلیسی«honey» است. در آلمانی«schatz/شاتس» و در عربی«حبیبی» است. معنای اولیه هر کدام از این لغات به ترتیب سرور من، عسل، گنج و دوست من هست. با توجه به دقت های شخصی ام، معنی هر کدام از این لغات، ارتباط کاملا مستقیم و نزدیکی با دیدگاه های فرهنگی این اقوام و ارزش های آنان داشته است.
بالاترین ارزش ها در ایران، مقام و منزلت افراد بوده است و از گذشته های دور منسب ها مورد احترام ترین جایگاه ها بوده، و مسئله ی بعدی اینکه، رابطه ی برتری و کمتری در سرزمین آریایی ها، قویترین جایگاه را داشته است؛ این مسئله را در جای جای فرهنگ ایران(فرهنگ اصیل تر و سنتی تر) می توانیم ببینیم. احترام به افراد سن دار تر از خود، احترام به معلم، رییس، پیر فامیل و و و، و [اگر به گذشته های دورتر ایران زمین نگاه کنیم در دوران هخامنشی جامعه ی پارسیان به 4 طبقه ی کاملا متفاوت تقسیم میشد که هر طبقه حقوق و امتیازات خاص خود را داشت و دقیقا قانون هیرارشیک در آن جامعه برقرار بود.]
صد البته همیشه این احترام با نوعی ترس همراه بوده و هست. به این شکل صفت عزیز که به بزرگان قوم و سران اتلاق میشده، به صفتی برای همسر مبدل شده و کم کم معنای خاص تری به خود گرفت. همانطور که حتما به ذهن شما هم الان خطور کرده، در جایگاه همسری هم لابد این ترس همراه احترام، بوده است و به نظر من همینطور می آید و احتمالا این لغت از طرف فرد در جایگاه پایین تر به بالاتر اتلاق میشده و شاید اغلب از طرف زنان به مردانشان نسبت داده میشده، که خود این موضوع باز هم جای بحث عمیقی دارد که در روابط زناشویی این مردمان، گویی به طور کلی عشق در جایگاه نخست نبوده است، حالا قصد ادامه ی بحث در این باره را ندارم.
حال در زبان انگلیسی، لغت honey به معنی عسل نشان از اهمیت دادن و اشتیاق این مردمان به لذت های ملموس دارد و جایگاه خوردنی های مطبوع را در بین این مردم یادآور می شود، همانطور که یکی دیگر از همین سری صفت ها برای همسر در زبان انگلیسی sweet به معنای شیرین است. شاید بشود توجه داد به این موضوع که مردم انگلوساکسون، بهترین سازنده های شکلات در جهان هستند و قدیمی ترین کارخانجات شکلات سازی در سوییس است ـ کشور سوییس ۴ زبان رسمی دارد ـ در سرزمین های غربی شیرینیجات تنها مصرف تنقلات و تفریحی ندارند، بسیاری غذاهای اصلی این مردم شیرین است و شیرینی و شکلات ها جزء خریدهای روزانه و معمول است.
معنی اولیه schatz در زبان آلمانی گنج است، توجه این مردمان به ثروت و درجه یک بودن این مسله برای اینان را می توانم در مثالی که هرگز تصورش را نمی کنید در این بحث راه می یافت بیان کنم. برای ژرمن ها به طور عمیق و سنتی مهمترین موضوع و حساسترین مسئله ثروت و پول است[برای کی نیست؟!] همگی می دانید که نفرت هیتلر از یهودیان و جنگ های عالم سوز جهانی دست آورد قوم ژرمن برای دنیا بوده. از قدیم و ندیم، به دلایل فرهنگی که اغلب می دانیم، یهودیان مردمانی ثروتمند و پول جمع کن بوده اند، این قوم در تمامی سرزمین هایی که هستند معمولا، مردمانی متمولند. در آلمان بسیاری از تجار یهودی بوده اند و داد و ستدهای بسیاری به دست این مردم بوده، این پول دوستی مردم ژرمنستان و حرص و حسد این قوم نسبت به ثروت و شم تجاری یهودیان و بعضا خباثت ثروتمندان یهودی، موجب کینه و دشمنی عمیق و قلبی در دل مردمان آلمان شده بود و در زمانی مقتضی که باز جای بحث آن در اینجا نیست، موجب بروز این کینه ها و جنگ معروف دنیا شد. خلاصه اینکه در نزد آلمانی ها چیزی برتر از پول و گنج و ثروت نبوده و آن را به همسر خود نسبت داده اند و صفت برتر در جایگاه همسر شد.
در نزد اعراب، دوستی و رفاقت بالاترین جایگاه ها را داشته است و دلیل این ارزش به خاطر وضعیت خاص فرهنگی این مردمان بوده، که به شکل قبیله ای و جنگی زندگی می کردند، به خاطر اینکه این اقوام دایما در حال جنگ و خطر بودند، دوست بودن با هر دیگری مهمترین قدرت ها محسوب میشده که اگر خنجری متوجه قوم یا شخصی بود همیشه قبیله های دوست و همپیمان در کنار هم، مدافع منافع یکدیگر بودند. به همین دلیل این برترین ارزش به همسر نسبت داده شد.
و البته می دانیم که همگی این صفات و ارزش ها، قدرت، ثروت، خورد و خوراک و دوست بودن ها، با هم رابطه ی تنگاتنگی دارند و دور تسلسل هایی جدایی ناپذیرند. قدرت ثروت میاورد، لذت ها مادی دست آورد ثروت اند و دور و بر آدم ها پولدار پر از رفیق و خواهان ( حالا باشند مگسان دور شیرینی)
و یک نکته ی جالب دیگر در اینکه اگر توجه کرده باشید در همین نوشته، فارسی زبان ها و اعراب میشه یک جوری گفت مردم خاورمیانه ای این بحث، مالکیت به خود رو در این صفات جای دادند، عزیز م، حبیب ی، اما غربی تر ها این حالت تصاحب رو لااقل در کلام بر این صفات اضافه نکردند. یعنی بطور معمول honey , schatz بدون مالکیت دادن به کار می روند و کاملا منظور مشخص است.
