*** در مسیر زندگی ***

مدت ها پیش وقتی جملات ارزشمند OROD اُرُد بزرگ را در بلاگ قرار می دادم، دوستی از من خواست تا راجع به این فیلسوف ارجمند زنده ی ایرانی برایش بنویسم. دیر شد اما کمترین وظیفه ی خود می دانم که در شناخت این بزرگ اندیشمند ایرانی لااقل ذره ای باشم در رساندن آگاهی. مطلبی که در زیر می خوانید از این بلاگ برداشته شده است.

خلاصه زندگی نامه  :

- بی شک ارد بزرگ برجسته ترین اندیشمند حال حاضر ایران است .

- در سراسر نوشته های ارد بزرگ حس میهن پرستی و توجه ویژه به انسانیت و اخلاق دیده می شود.

- اندیشه های او در کتابی با عنوان آرمان نامه توسط امیر همدانی (محقق کشورمان) گرد آوری شده است .

- کتاب آرمان نامه تنها بیست روز پس از انتشار 30 هزار خواننده داشته است که از این نظر رکورد دار کتابخوانی در ایران است .

- تا کنون در دهها کتاب به اشکال گوناگون به طرح نظریات و افکار او پرداخته اند .

- فرزانه شیدا (پژوهشگر و شاعر ایرانی مقیم شهر اسلو در نروژ) در کتابی یازده جلدی بنام "بعد سوم آرمان نامه" اندیشه های ارد بزرگ در کتاب آرمان نامه را شرح و تفسیر نموده است.

- ارد بزرگ دو نظریه مشهور دارد به نام های قاره کهن و کهکشان بزرگ اندیشه .

- دارای هواخواهان بسیار در رده های مختلف کشورهای آسیای میانه است .

- از دوستانش می توان به احمد شاه مسعود اشاره کرد و بسیاری معتقدند احمد شاه مسعود در پنج سال پایانی زندگی خود به خاطر ارتباط با او از یک چریک صرفا مذهبی، تبدیل به یک مبارز ملی شد.

- داده های موتور جستجوگر گوگل نشان می دهد او پر طرفدارترین نخبه زنده ایرانیست .

- ریشه خانوادگی او را از شهر شیروان در شمال خراسان بزرگ می دانند هر چند او زاده شهر مشهد است .

- یاسمین آتشی نویسنده سرشناس داستان های کوتاه تا کنون در صدها داستان خود از جملات ارد بزرگ بهره گرفته و می گوید : در مورد اندیشه ها و افکار ارد بزرگ مطالعات فراوانی داشته ام و به شخصه فکر می کنم ایشان بزرگترین متفکر حال حاضر ایران هستند .

- در کشورهای فرانسوی زبان و بخصوص سوئیس و فرانسه استقبال بسیاری از پندها و نصایح ارد بزرگ شده است لازم به ذکر است شکوهه عمرانی (مترجم و فعال اجتماعی و از همکاران فرهنگی سازمان ملل متحد در ژنو) بخشی از آرمان نامه را به زبان فرانسه برگردانیده است .


زندگی نامه و بیوگرافی ارد بزرگ :

بی شک ارد بزرگ یکی از برجسته ترین اندیشمندان حال حاضر ایران است نگاهی سطحی به زندگی و آثارش ما را شیفته خود می سازد، اندیشه های او وجوه مختلفی دارند که قوی ترین وجه آن توجه ویژه اش به اخلاقیات و پاک زیستی انسان است . توجه ویژه اُرُد به اخلاقیات باعث نمی شود رازهای زندگی مدرن امروز را در نظر نگیرد ، فرآیند و بازده اندیشه خردگرایانه او موجب پیراستن ناراستی هاست .

حوزه فلسفه اجتماعی اش ریشه در سنت ایران باستان دارد می توان او را میهن پرست ترین اندیشمند صد ساله اخیر ایران دانست جایی که می گوید :

ستایش گران میهن ، زنان و مردان آزاده اند .
و یا :
میهن پرستی ، همچون عشق فرزند است به مادر .

بجز ایران بسیاری در کشورهای فارسی زبان حوزه فرهنگی ایران از مریدان ارد محسوب می شوند . این مسئله به جوانان و محیط های دانشگاهی ختم نمی شود گاهی در بین سیاستمداران و افراد نام آشنای کشورهای آنها هم می توان کسانی را دید که به جهات مختلف به او دل بسته اند همچون این مطلب که از سایت موسسه مطالعاتی فرهنگی روسیه, آسیای مرکزی و قفقاز (ایراس) برداشت نموده ام :

خاطره ای از احمد شاه مسعود و ارد بزرگ:
این خاطره حکایت از روابط نزدیک این دو تن دارد که در طی سالهای تنهایی احمد شاه مسعود و ظهور و قدرت دو چندان طالبان ، که کابل ، هرات و مزار در اختیار طالبان و نیروهای متجاوز پاکستان بود . هر روز دهها بار مناطق اندک باقی مانده بمباران می شدند و در آن هنگامه ، که افکار عمومی می پنداشت شیر تنگه پنجشیر ( مسعود ) به زانو در خواهد آمد، و اندک نیروی مردم افغانستان هم قربانی سیاستهای آمریکایی دولت پاکستان و عربهای متجاوز امارات واقع شود .ارد بزرگ ، احمد شاه مسعود را مورد حمایت خویش قرار می دهد و چنانچه در آن خاطره می خوانیم احمد شاه به شدت تحت تاثیر روح بزرگ او قرار می گیرد. در این خاطره زیبا می خوانیم ارد بزرگ هدیه ای برای احمد شاه مسعود می فرستد .آن هدیه در واقع یکی از آثار هنرمندانه اوست. تابلویی فوق العاده زیبا ، با تمی شگفت انگیز ...در آنجا شیر سنگی است که پایش زخم برداشته و آهوی ظریف و کوچک ، گونه خویش را بر زخم گذاشته تا خون بیرون نزند ... این تشبیه و استعاره زیبا گویای درک عمیق ارد بزرگ از شرایط نه چندان مناسب احمد شاه مسعود را داشت . و در ادامه آن خاطره می خوانیم وقتی احمد شاه آن اثر را از پیک ارد بزرگ ، در طی مجلسی دریافت می کند شدیدا دگرگون می شود و چهره آرام و متین او به هم می ریزد او در آن جا از خواب شب قبل خود به نزدیکانش می گوید، خوابی که از ارد بزرگ ، یک اسطوره می سازد و برای قوم افغان آشنایی دیرین می شود ...

احمد شاه می گوید "خواب می دیدم پایم در نبرد زخمی شده و در آن هنگامه تنهایی مردی با لهجه ایرانی می گفت احمد شاه ناراحت نباش ، تو فرزند ایرانی !! . و در ادامه می گوید آن مرد بزرگ بسرعت پایم را می بست تا جراحتم التیام یابد."

 این خاطره زیبا از جهات گوناگون قابل ارزیابیست، نگاه عمیق و مسئولیت شناس یک هنرمند را نشان می دهد. او خود می اندیشد، احساس مسئولیت می کند و بدون آن که منتظر این و آن باشد دست به عمل می زند. شاید امروز این خاطره با همان آدمهای اندکی که از آن خبر داشتند هیچ گاه گفته نمی شد و این راز همچون راز مرگ احمد شاه در دل تاریخ مدفون می شد ، اما ارد مسئولیت خویش را پیش وجدان و آرمان های خویش به انجام رسانیده است. او به هنر ایرانی به عنوان ابزاری می پردازد که می تواند قسمتی از خلقت انسانی که نیروی ست آسمانی ، را برای رهایی و کمال بشر بکار گیرد. آثار او مادی نیستند و با نگاه مادی هم غیر قابل تفسیرند ، بقول دکتر مهرانفر برای شناخت ارد لازم است تائو ، فردوسی بزرگ و خیام فیلسوف را بشناسیم او از تائو لطافت و گذرایی، از فردوسی بزرگ هدف و آرمان مقدس و از خیام فیلسوف جهان فانی و بی ارزش را آموخته است.

احمد شاه مسعود به گفته یارانش در سفرها و منزلش در کنار قرآن دیوان حضرت حافظ را هرگز از خود جدای نمی کرد و ارادت خاصی به حافظ گرانمایه داشت .

داستان ارد داستان مردیست که عاشقانه سرزمین اجدادیش را ، فرزندان و تاریخش را دوست دارد اما این عشق موجب ستایشگری دائم و بی نتیجه گذشته نشده است . درس ها و سخنان حکیمانه او این روزها از همه جا شنیده می شود صد ها هزار سایت و صدها نشریه روزانه کلام دلنشین او را تکرار می کنند و نسلی را با خود همراه نموده اند .

تصور این بود که جوانان ایران با اندیشمندان خویش قهر نموده اند اما امروز به خوبی شاهد موجی هستیم که همراه با اندیشمند معاصر آنهاست . ایرانیان هیچ وقت روشن اندیشان خویش را رها ننموده اند آنان بدنبال ندای حقیقی انسان های آزاده اند . و اُرُد می گوید : رهایی و آزادی ، برآیند پرستش خرد است و دانایی . و این ندا را امروز در گلوی خسته و غمگین ارد یافته اند اشک ها و غمگنانه های او نوای دل انگیز هزاران هزار مشتاق رشد و آرمانخواهی ایرانیان گشته است آنگاه که می گوید : یاد اشک و شیفتگی، آویزه خاموش دلهاست .

سخن گفتن از ارد OROD کار ساده ای نیست او و خواست هایش را نمی توان در یک مجموعه کوچک و یا حتی در یک کتاب تعریف نمود، آنچه من از این نابغه معاصر کشورمان می دانم آنست که زاده ی شهر توس نو (مشهد )است اما پدرش و اصلیتش از دیار شیروان یکی از شمالی ترین شهرهای خراسان بزرگ است و از طرف مادر یه ایل قشقایی شیراز می رسد ترکهای شمال خراسان و ایل قشقایی هر دو بخشی از باقیمانده دودمان سلجوقیان و پارتهای خراسان هستند . چنانچه می دانیم هزار سال قبل سلجوقیان ایل بزرگی در ناحیه آمودریا و فرارود بودند (ناحیه ای که همکنون کشورهای تاجیکستان ، جنوب شرقی ازبکستان ، شرق ترکمنستان و قسمت شمالی افغانستان است ) سلجوقیان مسعود جانشین محمود غزنوی را از سلطنت به زیر کشیدند و رفته رفته گستره ایران را تا مدیترانه پیش بردند سلجوقیان گسترده ترین حکومت ایرانی را پس از اسلام بر سراسر منطقه گسترانیدن بازماندگان آنان در نواحی از مناطق شمال خراسان و منطقه بختیاری ایران ساکن شدند . خواجه نظام الملک توسی صدر اعظم دولت سلجوقی در سایه قدرتی که از علم و اندیشه های فردوسی بدست آورده بود ، توانست از خرابه غزنویان ، نظام اداری و اجتماعی درخشانی همچون تاسیس مدارس نظامیه و بفرمان ملک شاه سلجوقی که عاشق فرهنگ نیاکان و فردوسی بود تقویم خورشیدی ( جلالی ، شمسی ) را با کمک خیام و گروهی دیگر از نخبگان سرزمینمان ایران در مقابل هجری قمری تازیان ایجاد نمود .
مهمترین رکن اداره کشور در این دوره در اختیار مجلس ریش سفیدان بود آنان امرا و پادشاهان دودمان سلجوقی را بر می گزیدند و از قدرتی نظارتی و گاه تنبیهی برخوردار بودند (شبیه سلسله اشکانیان) آنان معتقد به اصل فکر برتر بودند. شاهنامه فردوسی و صدها اثر تاریخی دیگر را دوباره زنده کردند. آنان حاکمیت تازیان (اعراب) را بطور کلی در خاورمیانه محدود به منطقه شبه جزیره عربستان نمودند نکته جالب در مورد گسترش حاکمیت این قوم بزرگ وجود داشت و آن مطلب این است که آنها هیچ گاه به شهرهای بین راه وارد نمی شدند تنها سفیری را به داخل شهر مربوطه می فرستادند و اولین خواستشان آن بود که دیگر خطبه ای به نام خلیفه بغداد خوانده نشود و رسما حکومت سلجوقی را بپذیرند .ذکر این حوادث تاریخی باعث می شود بهتر با اندیشمندی آشنا شویم که بر پیرامون خود دارای شناخت و ریشه است بقول حکیم فردوسی:
پدر چون به فرزند ماند جهان ........کند آشکارا برو بر نهان
گر او بفگند فر و نام پدر ...............تو بیگانه خوانش مخوانش پسر
کرا گم شود راه آموزگار ...............سزد گر جفا بیند از روزگار

به نظر من ما با شخصیتی روبرو هستیم که در این پیشینه کهن شناور است اهل خرد همواره در دوران زندگی این جهانی خویش در چنین وضعیتی قرار دارند . شما به زندگی سراسر رنج و اندوه فردوسی بزرگ نظری بیفکنید و سپس هزار سال بعد در همان شهر و همان خاک اخوان ثالث متولد می شود رشد می کند برگ می دهد و شاخسارش پر میوه می شود با همان غمها و همان محنت ها با همان آواز با همان آثار تراژیک ...
هر چند خود اخوان داشتن ریشه باستانی خویش را در قالب شعری رد می کند
اما اگر این ریشه نبود سفارش نمی کرد در کنار فردوسی بزرگ دفنش کنند ...
آری اُرد نیز با آثارش از ریشه های مشترکی سخن می گوید که شاید امروز در مرزهای کنونی ایران نباشد اما روان او همچنان در دره های شگفت انگیز بدخشان و کوههای مرتفع پامیر و رود بزرگ جیهون پرواز می کند.
وقتی او را در حال صحبت با تاجیکان و یا اهالی شمال افغانستان و یا جنوب ازبکستان که گاهی برای دیدنش می آیند می بینید متوجه می شوید که پرواز روح در دل تاریخ یعنی چه، آنوقت که چشمان متعجب و مبهوت میهمانان را می بینید با آهنگ صدای او همراه می شوید و به ژرفای روان او فرو می روید .

اندیشمند و متفکر ایرانی که نظریات شگفت انگیز او موجب جلب و گرایش بسیاری از علاقمندان به علوم انسانی و بعضا علوم سیاسی شده است . اُرُد بزرگ به نوعی معمار است ، او از آینده ایی سخن می گوید که می تواند ایران را به جایگاه اصلی خود باز گرداند . شاید مهمترین نظریه او یعنی قاره کهن خود به تنهایی بتواند بیشترین تغییرات را در سطح روابط خارجی ایران و 19 کشور اطراف آن بوجود آورد . او به صراحت از تبانی شرق و غرب برای بلعیدن حوزه فرهنگی مرکز جهان ( که ایران در قلب آنست) یاد کرده است نظریه او مبتنی بر سخن فردوسی است که می گوید سلم و تور دو فرزند فریدون که یکی بر غرب و دیگری بر شرق جهان حکومت می نمودند برای تصاحب سرزمین ایرج حاکم منطقه قاره کهن (نامیست که اُرُد بزرگ بر منطقه ای از کشمیر تا مدیترانه نهاده است ) را می کشند . و او می گوید قاره کهن امروز توسط آسیا و اروپا بلعیده شده است . و چین با شروع بحث جاده ابریشم بدنبال افکار استعماری است حال آنکه این جاده ، راه انتشار فرهنگ غنی ایران به شرق و غرب بوده است و نمونه آن افکار میترایزم و شاهنامه فردوسی ماست که هر دو را با جعل اسامی چینی ها از آن خود می دانند .

او به ساختارهای سیاسی کشورهای محدوده قاره کهن نظری ندارد او همه را دعوت به همگرایی و اتحاد می کند و با دلایل بسیار ثابت می کند اگر این 20 کشور دست در دست یکدیگر بگذارند ساختاری بسیار قدرتمندتر از اتحادیه اروپا خواهند یافت .

رنگ صورتی محدوده قاره کهن را به نمایش می گذارد

 

نقشی که ارد بزرگ برای ایران در قاره کهن قائل است، نقشی فرهنگی و تاریخی نظیر یونان در اروپاست .

قاره کهن امروز اسیر آسیا و اروپاست . تاریخ و فرهنگ در شرق به چین ختم می شود و در غرب به یونان .

یکی از وجوه جالب و بارز این نظریه ایجاد همگرایی بیشتر منطقه ایی است که خود موجب خلع سلاح تجزیه طلبان در سطح کشورهای منطقه می گردد .

ارد بزرگ با نظریه قاره کهن خود پرده از حقیقتی برداشته که تا کنون هیچ اندیشمندی به آن توجه نکرده بود .

یکی دیگر از ایده های او نظریه کهکشان بزرگ اندیشه است. که دقیقا نقطه عکس نظریه دهکده کوچک جهانی است او با دلایل مستدل ثابت می کند جهان رو به انفجار اندیشه های گوناگون است و پیش بینی می نماید بزودی تعداد سایت های اینترنتی به چندین برابر جمعیت کره زمین برسند . او ثابت می کند جهان غرب با ابزار رسانه و اینترنت نمی تواند با تزریق فرهنگش یکپارچگی مورد نظر خویش را فراهم سازد .

با اینکه ایده های ارد بسیار جذاب است اما آنچه موجب شهرت روزافزون او گشته نصایح و پندهای حکیمانه اوست . پندهای او شامل تاکیدات مستمرش بر راستی ، احترام به ریش سفیدان ، پاسداشت اسطوره ها و میهن دوستی می گردد .

دهها مقاله و کتاب در مورد اندیشه های ارد بزرگ نگاشته شده است . بعضی او را علامه اقبال لاهوری عصر حاضر می دانند و عده ایی همپای فردریش نیچه در فلسفه و کسانی معتقدند جبران خلیل جبران امروز است . و البته جالب خواهد بود که بدانیم ارد و جبران خلیل جبران هر دو در 17 دی ماه زاده شده اند .

 

 

زهرا کاتب در سایت تک برگ در مورد ارد بزرگ می گوید :
 

«آزادی باجی به مردم نیست ! چرا که مال و داشته آنهاست »
این سخن از آن مردیست که برای بسیاری از جوانان نسل امروز الگو بوده و سخنانش حامل بغض ها و درد های آنهاست  .
ارد بزرگ در کتاب «آرمان نامه» مو به مو پرسش ها ، مشکلات و مصیبت های نسل امروز را پاسخ می گوید .
از ریش سفیدانی می گوید که همانند « سقفی بر خانه نسل امروز » هستند و  اینکه «  زنجیره نسلهایند »و وظایف بسیاری بر دوش دارند .

و از آزادی
که نهایت آرزوی بشر است می گوید : «رهایی و آزادی ، برآیند پرستش خرد است و دانایی »
از آزادیخواهان تجلیل می کند و می گوید :« پرهای خون آلود برآزندگان نقش زیبای آزادی آیندگان است »  آزادی و پرستش میهن را راهی برای پیشرفت ما می داند و می گوید :« میهن پرستی و آزادیخواهی کلید درمان بسیاری از ناراستی هاست »
و هشدار می دهد که :« آنگاه که آزادی فدای میهن پرستی می شود و  وارون بر این میهن پرستی فدای چیزهای دیگر ، کشور رو به پلشدی می گرایید  و درد »

ارد بزرگ شجاعانه یک به یک عقایدش را می شکافد و نکته به نکته با مخاطب در میان می گذارد و در مورد میهن اینچنین می گوید :« میهن پرستی هنر برآزندگان نیست که آرمان آنان است » او کار را در همین جا رها نمی کند و ختم کلامش بسیار محکم است و می گوید :« آنکه به سرنوشت میهن و مردم سرزمین خویش بی انگیزه است، ارزش یاد کردن ندارد. »

آزادیخواهی و میهن پرستی دو رکن و ستون اندیشه او محسوب می شود این چنین فکری بر سراسر کتاب آرمان نامه سایه افکنده است .

به خود بر می گردم به گذشته می نگرم به راهی که آمده ایم و آینده که چگونه مسیری خواهد بود و به آرمانهای ملت خویش ، آرمانهایی که برای غرب بسیار سنگین است  و از هم اکنون با جعل اسامی ایرانی و ساختن فیلمهای 300 و اسکندر مقدونی و مواضع ضد ایرانی هویت تاریخی و  فرهنگی ما را هدف قرار داده اند .
دشمنی آنان بیش از آنکه با نظام حاکمیتی ایران باشد دشمنی با هویت ملی و تاریخی ماست . آنها همواره از خروشیدن و برآمدن دوباره این ملت ترس و واهمه داشته اند . ارد بزرگ مستقیما به ما همان سو را نشان می دهد همان جایی که باعث سربلندی کشور ما در طول تاریخ بوده است . او از آرمان خواهی می گوید :« به جای خود کم بینی و آرمان گریزی ، پای در راه نهیم که این تنها درمانگر دردهای زندگی ست »
و از شرایط امروز و فاصله تا هدف می گوید :« میان گام نخست و آرمان بازه ای نیست ، آنچه داریم  اندازه نیروی کنونی ماست » و نهیب می زند :« کمر راه هم در برابر آرمان خواهی برآزندگان خواهد شکست » او می داند جوان و دودمان آهنین ایرانی می تواند و در نهاد خود چنین قدرتی دارد که می گوید :« مردمان توانمند در میان جشن و بزم  نیستند . آنها در هر دم به آرمانی بزرگتر می اندیشند  و برای رسیدن به آن در حال پیکارند »
آزادی و عشق به میهن را نهایت این راه می داند و آرمانی والا . آرمانی که نباید گم شود  ، آرمانی که وظیفه همه است و می گوید :« مهم نیست تا چه میزان رشد کرده ایم ، مهم این است که از آرمان هایمان دور نشده باشیم »

ارد بزرگ تجلی تاریخی پر شکوه است در فرگرد سرآمدان کتاب آرمان نامه می گوید :« کورش نماد فرمانروایان نیک اندیش است و نام او می ماند ، چرا که از راستی و کمک به آدمیان روی برنگرداند » اندیشه او همراز داستانهای شاهنامه است و خرد برایش شرط اول است همان خردی که در فرگرد آرمان به آن اشاره می کند و می گوید :« آدمهای آرمانگرا هنگامی که به نادرست بودن آرزویی پی می برند بر ادامه آن پافشاری نمی کنند » او فردوسی را راوی یک داستان ساده نمی داند و شاهنامه را بسیار فراتر از حماسه ایی ادبی می داند و می گوید :« ایرانیان نیک نامی و پاکی تبار گذشتگان خویش را در شاهنانه فردوسی می بینند و در هر دودمانی که باشند برآن راه خواهند بود »

براستی کدام یک از روشنفکران این سرزمین تا این حد حساب خود را با تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین روشن کرده اند بسیاری از آنها یا دچار تجدد شدند و یا گرفتار سحر کلام و آنچه پنهان ماند مظاهر بسیار روشن و آشکار ملت سرافراز ایران بود .
تنها نام  انسان غیر ایرانی آرمان نامه نام مهاتما گاندیست :« بارزترین و گرامی ترین گرایش گاندی ، میهن پرستی او بود »
در عرصه سیاست جهانی هزاران نام برای گفتن وجود دارد اما ارد از گاندی سخن می گوید و کنش اجتماعی و سیاسی او را یادآور می شود . آرمانی که توانست کشور هفتاد و دو ملت را از دست استعمار پیر نجات بخشد .

ارد بزرگ اهل فریاد و جدل نیست او می گوید :« پرداختن به ریشه ها ، کار ریش سفیدان و اهل دانش است » و براستی او یک شکافنده و اندیشمند است کسی که بدنبال خرد است و نه بلواهای سیاسی و ...

او به تاریخ گره خورده است و خود چه جالب می گوید :« آدمها میوه های درختانی هستند که ریشه ای از دیرینه دارند »
در طی سالهای گذشته کمترین گفتگو و صحبتی از او با رسانه ها دیده و یا شنیده ایم . شاید اصلا او به رسانه ها آنگونه که عده ایی برایش سینه چاک می دهند نمی نگرد و می گوید :« رسانه تنها می تواند پژواک ندای مردم باشد نه اینکه به مردم بگوید شما چه بگویید که خوشایند ما باشد »
پژواک مردم برای او بسیار مهمتر از آنچه وجود دارد می باشد .
و این همان آزادی است که ارد بزرگ از آن یادها کرده است . آنگاه که توده مردم به شکل های مختلف حرفهای خودشان را بزنند موجب گسترش و رشد آگاهی های یکدیگر در هر زمینه ایی می گردند . پس باید ندای مردم را شنید و مسیر را برای کاستن دردها و مشکلات فراهم نمود .  برای این بزرگمرد ایرانی آرزوی طول عمر و سعادت بیشتر می کنیم .



منابع به ترتیبی که در متن بود :

   *   فرگرد آزادی  -  فرمان نخست
   *   فرگرد ریش سفید - فرمان هشتم
   *   فرگرد ریش سفید - فرمان ششم
   *   فرگرد آزادی  -  فرمان دوم
   *   فرگرد برآزندگان - فرمان سیزدهم
   *   فرگرد میهن - فرمان سیزدهم
   *   فرگرد میهن - فرمان دوازدهم
   *   فرگرد برآزندگان - قرمان هفدهم
   *   فرگرد میهن - فرمان نهم
   *   فرگرد آرمان - فرمان دهم
   *   فرگرد آرمان - فرمان شانزدهم
   *   فرگرد آرمان - فرمان هفدهم
   *   فرگرد آرمان - فرمان دوم
   *   فرگرد آرمان - فرمان ششم
   *   فرگرد سرآمدان - فرمان دوم
   *   فرگرد آرمان - فرمان هیجدهم
   *   فرگرد سرآمدان - فرمان نخست
   *   فرگرد سرآمدان - فرمان چهارم
   *   فرگرد ریشه ها - فرمان دوم
   *   فرگرد ریشه ها - فرمان پنجم
   *   فرگرد رسانه - فرمان دوم

علاقمندان به خواندن نوشته های اٌرٌد بززگ و شناخت بیشتر از او، می توانند روی این خط آخر کلیک کنند.

بدان که رعایت شفقت بر بندگان خدا سزاوارتر است از غیرت در راه خدا. داوود می‌خواست که بیت‌المقدس را بسازد. آن را چند بار ساخت و هر بار ویران شد. به خداوند شکایت کرد. خداوند به او وحی نمود که خانه‌ی من به دست کسی که خون‌ریزی کرده برپا نمی‌شود. داوود در جواب گفت مگر خون‌ریزی ما در راه تو نبوده؟ خداوند فرمود بلی، ولی مگر آنان بندگان من نبودند؟

غرض از این حکایت این است که باید عالم انسان را پاس داشت و برپاداشتنش بهتر از ویران‌ کردن آن است.

                                     این نوشته را از جای دیگری برداشتم که یادم نیست کجا بود.

من، همانجور که از هم شکافته می‌شدم، حس کردم _آن هم با چه سبکباری_ که لجه‌های خون من بی‌رحمانه دارد لاشخور را در خود غرق می‌کند.
                                                                                            (کافکا)

اگر قرار بود فیلمی از زندگی یک آدم معمولی می ساختند، و آن من بودم، سی ثانیه انتهایی فیلم، من توو سن و سال حالام بود که تکیه به دیوار کنار پنجره داده، با ژاکتی بلند بافتنی و چشم دوخته به بعد از ظهر ابری و سفید، در حالی که به نوای این آهنگ که در حال پخش، گوش می ده. دوربین نزدیک چهره میشه، صحنه ی بیرون رو نشون می دهد و در نزدیک های انتهای موسیقی از چهره دور میشه و تصویر پیرزنی در کنار همان پنجره تکیه داده و خیره شده به بیرون شیشه، نمایش داده می شود.

با تشکر از تمامی عزیزان دور و نزدیکی که در ساخت این فیلم مرا یاری کرده و از هیچ کوششی فروگذار نکردند.

THE END

هموطن، ای آشنای کُـــــرد من                     مــــرد بی مانند پر از درد مـن

دار دژخیم تو را از مــا گــــرفت                       مام میـهن آن تنت در بر گرفت

اشک خون در چشم هر ایرانی است             شادی مرگ آفرین ویرانی است

آه پرغم سینه ام را می درد                         از وجودم زندگی را می برد

جرم تو زیبایی و مردانگی                            آریــــایی بودن و فرزانگی

درس هـای تو همه فرزاد شد                       با قلم در دست خود استاد شد

چون تو برتخته، برای بچه ها                        می نویسند قصه ی "ب" آب ها

شرح دریــای خزر، خلیج فارس                     کوروش و آرش کمانگیران پارس

نام ایــران مادر تاریخ ماست                         شکل شیرش حاصل جغرافیاست

یک به یک انگشت دستان جمع شد             این زمان مرگ از هجومش منع شد

کمتر از کم شاهد ظلم و ستم                     چشم مادر نیست پر از اشک غم

ضرب فردا در امید، آزادی است                     حاصل تقسیــم آن آبادی است

چون سحرگاه عمرت نیست شد                   نمره ات مانند یزدان بیست شد

                                                                                شاعر: مــهرداد

ضحاک از خوردن مغز جوانان ایرانی سیر نخواهد شد.

آیا فریدونی هست؟؟

خون فر زادها سیلی خواهد شد و شما نجاست ها را از خاک ایران پاک خواهد کرد. هستیم و می بینیم. این خاک هرگز از آ رش ها و ک مان گیرها خالی نخواهد شد.

این پسره شاهکاره!

الان چند دقیقه بعد از نوشتن نیم خط بالاست، من نظرم عوض شد، همون پسر بالاییه، شاهکار نیست خداست، باید آرشیوش رو خوند، اگرم نه لااقلکندش!! آرشیو سال ٨٨ش رو! دمش گرم.

ساعت دوازده و نیم، شب یا چه می دونم،نیم بامداد است. روی تخت دراز کشیدم و دارم آرشیو گیس طلا رو می خونم و آهنگ جدایی کار فرزانه به معرفی عشقم، توو گوشم برای بار Nم داره می خونه، چه ملودی زیبایی؛ سرم با دیوار ده سانتی بیشتر فاصله نداره. یک دفعه حرکت چیز کوچیکی روو دیوار و نزدیک صورتم حس می کنم، نگاه می ندازم، یک عنکبوت کرِم رنگ سه چهار میلی متری ه.

خنده ی تلخی می آید توو سرم و با خودم می اندیشم، انگاری تووی قبرم که جای یار، عنکبوت بربالینم سر می زنه! هه!

بزن تا سیم آخر، آی جدایی           هلاکم کن از این درد جدایی (آره خدایی!)

زندگی با همه ی بدی هاش، با همه ی خوبی هاش مثل ِ مثل ِ همیشه درگذره. گاهی شاد و گاهی غمگین، فقط خدا کنه به بی تفاوتیش نرسه که وحشتناک ترین حالتشه.

بعضی حرف ها چقدر زیاد شنیده شده و کلیشه ای هستند، اما خوب، واقعیت دارند و با همه ی کلیشه شدنشون باز هم بیان میشن مثل همین چند خط که الان نوشتم.

امروز آرومم و بعد از مدت های طولانی حوصله کردم بیام اینجا یک چیزی بنویسم. توو این مدت که ننوشتم کلی مطلب درست حسابی برای نوشتن داشتم، مثل همین دیروز، که لذت بردم از آموختن چیزهایی و کشف یک سری مسائل برای خودم اما با اینکه فکر کردم اگر اینجا بنویسم برای عده ای مثل خودم علاقمند، خوندنی خواهند بود، اما باز هم این کار رو نکردم، حس ِ دیگه، حالا یک کم حس نوشتن بود و اونم حرف های همین جوری کلیشه ای، اومدم و دارم می نویسم.

از کشفیات دیروزم بگم، البته مطمئنا حوصله نمی کنم همه اش رو بنویسم اما خوب چند کلمه هم بد نیست.

از سال ها پیش رابطه ی زبان فارسی را با زبانی در شمال اروپا می دونستم، اما دیروز آن زبانی را که فارسی تقریبا باهاش رابطه ی مستقیم داره پیدا کردم.

Faroese اسم آن زبان هست، جدای از اینکه در زبان انگلیسی چطور تلفظ می شود، مردمانی که به این زبان تکلم می کنند زبان خودشان را / فوی'ریست/ می نامند. با توجه به آنچه بیان شد، ناگفته پیداست که این واژه به چه چیز شبیه است، به نام زبان ما،"فارسی". ما در اندیشه ی اینکه اصل لغت "فارسی" پارسی بوده و بعدها بعد از حمله ی اعراب به فارسی تبدیل شده و چنین و چنان بوده ایم، اما جالب اینکه اصل لغت با همین حرف "ف" شروع می شده بعد از ورود به فلات ایران تبدیل به "پ" شده و بعدها به دلیل ذکر شده دوباره به "ف" تبدیل شده است.

زبان Faroese در میان گروهی از مردم اسکاندیناوی، در حدود 48 هزار نفر در جزیره ی Faroe در دریای نروژ رواج دارد و 25 هزار نفر هم در دانمارک به این زبان صحبت می کنند. با توجه به مطالعات کوتاه مدت من، در این زبان بسیاری از واژگان با کمی تفاوت شبیه لغاتی هستند که ما فارسی زبانان آن ها را به کار می بریم و بعضی واژه ها با تفاوت ها و افتادگی های بیشتر در زبان فارسی وجود دارند. بسیاری از تفاوت ها در حروفی است که جایگاه تلفظشان  به هم نزدیک است، همچون حروف "ت"و "د" که بسیار به هم تبدیل می شوند،  دوستان آشنا به زبانشناسی با این موضوع آشنایی کامل دارند، مانند واژه ی "گفتم" که بسیاری از فارسی زبانان در محاوره  گفدم تلفظ می کنیم. از این دست لغات بی شمارند، در زبان های مختلف هندواروپایی که فارسی یکی از آن هاست این تشابه و تبدیل ها بی شمارند مثلا واژه ی "در" به معنی ورودی هر مکان، در زبان انگلیسی "door" در زبان آلمانی "tu:r" /توُر/ تلفظ می شود. شباهت لغات در زبان فارسی با زبان فوی'ریست در بی شمار لغات از چندین طریق متفاوت آشکار است. بسیاری لغات در زبان فارسی هستند که از نظر منطقی با لغاتی که در زبان فویریست هستند یکی هستند، منظور از نظر منطقی یعنی، مثلا نور و آتش از نظر منطقی با هم ارتباط دارند، از نظر ظاهر اما هیچ شباهتی در حروف نور و آتش نیست. البته من این دو لغت را فقط برای بیان منظورم آوردم و هیچ ربطی به این زبان ها ندارند، و نمی دانم که نور یا آتش در زبان فویریست چه می شوند.

به هر حال از این دست لغات با کمی دقت بسیار در این دو زبان پیدا می شوند و نشان از این دارند که اجداد مردمان ساکن در ایران زمین روزگاری در گذشته های بسیار دور از شمال اروپا مهاجرت کرده و به فلات ایران رسیده و ساکن شده اند.

علاقمندان به شناختن بیشتر این زبان می توانند روی کلمه ی Faroese کلیک کنند و بیشتر با این زبان آشنا شوند اما برای یافتن هم ریشگی واژه با فارسی نیاز به سرچ هر لغت در دیگشنری های وزین و یافتن ریشه ها در زبان لاتین هست.

اگر شد می خواهم وقتم را بیشتر بگذارم برای مطالعه ی زبان و فرهنگ مردم "فارو ـ"، امیدوارم بتونم روزی به آنجا سفر کنم و از نزدیک با آن مردم و فرهنگشون آشنا بشوم.

هیچ وقت فکر نکرده بودم که اجداد ما وایکینگ بودند! :))

مباحث دیگری هم بوده که دیروز شانس آموختنشان را داشته ام اما دیگر از بیانشان خودداری می کنم.