*** در مسیر زندگی ***

اگر قرار بود فیلمی از زندگی یک آدم معمولی می ساختند، و آن من بودم، سی ثانیه انتهایی فیلم، من توو سن و سال حالام بود که تکیه به دیوار کنار پنجره داده، با ژاکتی بلند بافتنی و چشم دوخته به بعد از ظهر ابری و سفید، در حالی که به نوای این آهنگ که در حال پخش، گوش می ده. دوربین نزدیک چهره میشه، صحنه ی بیرون رو نشون می دهد و در نزدیک های انتهای موسیقی از چهره دور میشه و تصویر پیرزنی در کنار همان پنجره تکیه داده و خیره شده به بیرون شیشه، نمایش داده می شود.

با تشکر از تمامی عزیزان دور و نزدیکی که در ساخت این فیلم مرا یاری کرده و از هیچ کوششی فروگذار نکردند.

THE END