*** در مسیر زندگی ***

متن ترانه:

این لینک آهنگ برای شنیدن است: http://video.tinypic.com/player.php?v=6888fbs 

ــــــــــــــــــــــــــــ

این یکی مال ۱۸ تیره
مال همه ی آزادی خواهان ایرانی
مال همه ی دانشجوها
مال همه ی شماها

آها

همیشه شروع طوفان با یک باد ه و آغاز سیل خروشان، قطره ای آب ه
بزار
بهتر بگم بهتون با زبون ساده
که این آواز من فقط یک فریاد است
میون ۶۰ میلیون فریاد دیگه، جاری شده ی حنجره ی افراد دیگه
که مثل
من یک سرباز ایرانی اند و از وضع کشورشون ناراضی ان
از این که
بعد از ۱۲ قرن تلاش
هنوز زیر سلطه ی خلفای تازی ان
ملت عاصی ان از دولتشون
چون سرسپرده تر از شاه های قاجاری ان به
اینگیلیس
ولی چاره چیست
جز براندازی دیگه راهی نیست
این
درس عبرت تاریخیست
جای روشنایی بعد از تاریکیست
ای
سرباز ایرانی
تو هر زمانی
به پا خیزی شروع میشه روز رهایی
ولی تا وقتی
تنها نشستی
ادامه داره ظلمت شب و سیاهی
تصمیم باتوست
انتخاب توست
آزادی را باید شخصا بخواهی
سرباز ایرانی

آآآه
اینی که می شنوی صدا نسل جوان ه که خواستار حق آزادی بیان و
واسه رهایی هر کسی که برا بیان اندیشه اش توو زندان ه
مبارزه امونم
ادامه داره تا
شیر و خورشید توو پرچممون بتابه
به سلطنتم ربطی نداره چون
نشان تاریخ ه این خاک و آب ه
شیر و خورشید نوعی سلاح ه و ترسشونم بر همین گواه ه
که
از یک پرچم می ترسند
از یکپارچه شدنمون دارند مثل بید می لرزند
غفلت نکنین یه لحظه هم
وقتشه
ایمان بیارین به یک مذهب
اونم
میهن پرستیه
آیین رسمی ه سربازای ایرانی و اصیل ه
سرباز ایرانی
تو هر زمانی به پا خیزی
شروع میشه روز رهایی
ولی تا وقتی
تنها نشستی
ادامه داره ظلمت شب و سیاهی
تصمیم با توست
انتخاب توست
آزادی رو باید شخصا بخواهی
سرباز ایرانی
سرباز ایرانی
هم میهن مشکلاتمون چاره داره و
امید پیروزی تنها راهه
بزار در مورد این امید بگم
که به چشم دشمنامون
مثل خار ه
اگه
اعتیاد داری
بزار کنار
کینه زیاد داری
اونم بزار کنار
با
کمک امید و عشق و همدیگه، میهنمون رو می سازیم دوباره
ولی این
کاریه که
آسون نیست
بهار آزادی، قبل زمستون نیست
تلاش و کوشش این کار به پای ما سربازای ایرونیست
وقتشه دیگه از خودمون نپرسیم که این کشور واسمون چی کرده و
جاش
واسه یک بارم شده
ببینیم که ما برا میهنمون چه کردیم و
آخه چون این کشور به پامون حق داره
دیگه ناشکری ام خداییش حد داره
چه خوبه، از میون هر صد قدم شخصی، آدم یک قدمم برا میهنش گام برداره

سرباز ه ایرانی
سرباز ه ایرانی
تو هر زمانی به پا خیزی
شروع میشه روز رهایی
ولی تا وقتی
تنها نشستی
ادامه داره ظلمت شب و سیاهی
تصمیم با توست
انتخاب توست
آزادی رو باید شخصا بخواهی
سرباز ایرانی..

اینم لینک آهنگ روی سایت یوتیوپ است:  http://www.youtube.com/watch?v=1_2n_tgBzVk

**

پ.ن. ۱ـ با شنیدن شعر فوق العاده ارزشمند این ترانه، از رپ ایرانی خوشم اومد، مفاهیم شعر همون چیزیست که همه ی ایرانیان علاقمند به سربلندی مردم ایران و کشور، باید باورش کنند و به اون معتقد بشوند. گرچ شخصا با مفهوم یکی دو جا از شعر کاملا هم نظر نیستم اما در کل، عالیست. من موسیقی دان نیستم اما گوش موسیقیاییم بد نیست، ریتم اول آهنگ با الهام از ریتم آهنگ ای ایران گرفته شده و ناخودآگاه یادآور اون است حتی شنونده ی ایرانی اگر اون آهنگ به ذهنش متواتر نشه، لااقل به چیزی در آهنگ به نظرش آشنا میرسه. این دقت ها تووی این ترانه به نظرم، بسیار استادانه انجام شده است. از سبک آوایی ترکیب سرباز ایرانی گفتن خواننده، خیلی خوشم اومده!

با شما آقای خواننده ی ترانه یک حرفی دارم، جوون ایران، سرباز ایرانی، حیف تو نیست که اسم دیو رو برای خودت انتخاب کردی؟! دیو اون هایی هستند که وادارمون کردند به جای اینکه سلامت و شاد از زندگیمون توو ایران لذت ببریم، سرباز بشیم و نیاز به مبارزه رو حس کنیم. تو انسانی. تو یک ایرانی ارزشمندی که در مقابل دیوهای حاکم بر کشورت قد علم کردی. به سهم خودم برای انتخاب شعر این آهنگ ازت ممنونم. مرسی که خوندیش و چه خوب هم خوندی. از چند ماه پیش که برای اولین بار آهنگ رو شنیدم، ساعت های طولانی بهش گوش کردم. زمانی که میشنومش پر میشم از حسی که سال ها در اعماق وجودم فقط وجود داشت و هرگز دست هام رو مشت نکرد، اما با شنیدن فریاد سرباز ایرانی گفتنت، مشتم گره میشه و باهات میخونم، سرباز ایرانی. احساساتیم کردی، کاری که برای مبارزه طلبی پیاده نظام لازم است. 

پ.ن.۲ ـ سرباز ایرانی، به حرفت فکر کردم، شاید تو درست میگی، ریشه در خاک، اما خودم شاید ترجیح میدم بگم، عشق است. من اونجا بزرگ شدم، مردم اون سرزمین فرهنگ و زبونشون در خون من عجین شده است. شاید اسم همین رو ریشه می گذارند، نمیدونم؛ اما از دید من، عشق به ترکیب های آشناست، ولو اینکه زشتی هاش رو هم خوب بشناسم، اگر زبان به انتقاد باز می کنم، به خاطر همین عشق است، اگر بیماری رو پنهان کنیم فقط به گسترشش کمک کردیم، برای اصلاح و درمان، باید اول قبول کنیم که بیماری هست و جای درستش رو نشون کنیم بعد به درمانش بپردازیم. 

پ.ن.۳ـ مرگ "پاواروتی" اندوهگینم کرد، هنرمند بزرگی بود، بامعنا خواهد بود اگر 6 سپتامبر رو به نام، روز اپرا نامگذاری کنند.