*** در مسیر زندگی ***

چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ                    پیمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ

خوش باش که بعد از من و تو ماه  بسی                   از سـلخ  بـغره  آیــد   از  غـره   بـسلخ

*** 

آنان   که  اسیر  عقل  و  تمییز  شدند                                                                

                                                       در حسرت هست و نیست ناچیز شدند

رو  باخبرا  تو  آب   انــگور  گـُـزین                                                              

                                                          کان  بـی خـبران  بغوره  میویز  شدند