*** در مسیر زندگی ***

اونچه از خوبی که به نوعی به من منتسب است یا من به اون و دست آورد من نیست شایسته ی مباهاتم نمی دونم، همونطور اونچه که از بدیست به این شکلِ، مایه ی حقارت و شرمساریم نیست.
اینکه ایرانی محسوب میشم باعث افتخارم نیست و نه باعث خفتم. پشتوانه ی چندین هزار سال تاریخ شکوهمند ایران. پایه گذار بسیاری از مظاهر اندیشه در تمدن بشری از دست آوردهای این سرزمین باستانیست و ارزشمند. من به هیچ یک از این ارزش ها ارتباطی ندارم گرچه این ارزش ها به من ارتباط دارند به دلیل این واقعیت که در آن خاک متولد شده ام. به خود نمی بالم که تمدن شکوهمند امپراتوری کوروش کبیر از سرزمینی است که منتسب به آنم  همانطور که ننگی بر من نیست که خفت های دوران قاجار در آن سرزمین دوست داشتنی رخ داده است. اما خواهی نخواهی من نسبتی با آنان دارم و آن آشنایی عمیق و از ابتدای من، با ریشه های سرزمین ایران است؛ به همین دلیل هر واقعه ای که در سراسر دنیا در مورد ایران رخ دهد اگر نیک باشد شادی خواسته یا ناخواسته ای هر چند نامحسوس در من ایجاد می کند و اگر زشت باشد اندوهی به این سیاق.
همه ی آنچه که گفتم برای بیان اظهار رضایت شخصی ام از خبری بود که امروز خوانده و دیدم. جشن باستانی نوروز و آغاز دوباره ی سرسبزی زمین از طریق نماد ایرانی آن، در یکی از مهمترین و موثرترین نقاط سیاسی دنیای امروز، به نمایش گذاشته شد؛ و این یعنی سر تعظیم فرود آوردن به ارزش های با معنا و ریشه دار در اندیشه ی پیشینیان ایرانی. این یعنی همیشه نیکی و درستی برازنده است.
از جایی که پرشین بلاگ از زمانی که پیشرفت کرده دیگه امکان لینک کردن رو نداره، مجبورم آدرس عکس رو همینجا بنویسم. میز هفت سین بر سفره ی ترمه ی ایرانی در کاخ سفید است.

http://www.whitehouse.gov/news/releases/2008/03/images/20080319-11_p031908cg-0017-515h.html