توده های مردم کشورهای عقب مانده، همچون کف های شناور بر سطح دریاها هستند. تهی و عاری از مقصدی مشخص برای خود. تنها کافی است دولت ها موجی به پا کنند، تا این کف های توخالی، سوار بر موج شده به نفع دولت های مزوّرشان، خیز بردارند، با سر و صدا کف به دهان آورند و بترکند.
این خیزها و غوغاهای از سر جهل مزایای کلانی برای موج سازان دارند. زمانی که کار به پایان رسید و دولت ها به مقصد رسیدند، آنگاه موج به صخره برخورد می کند و اولین و کوبنده ترین ضربه بر سر کف های موج سوار فرود می آید.
ملت فخیمه ی ایران یکی از موج سوارترین مردمان جهان هستند که در طی سالیان بسیار بارها و بارها بازی خورده اند و می خورند. موج های بی شمار قبل از انقلاب 57 و بعد از آن موج های خمینی، جمهوری اسلامی آری یا نه، رای گیری متمم قانون اساسی، خاتمی و و و تا این آخری، موج میرحسین موسوی.