*** در مسیر زندگی ***

دیروز در ایران سیزده آبان بود و قلقله. شکوه و غوغایی که جوانان آزادی خواه و فهیم ایرانی آفریدند. قصد ندارم از این سر دنیا از کارستانی که در آن سر دنیا کردید حرف بزنم گرچه که شاید بیشتر از خودتان که در خیابان های تهران و دیگر شهرها لرزه به تن بی وجودان انداختید، فیلم  و تصویرهاتان را دیدم. شعارهاتان را شنیدم و توحش و وحشت مزدبگیران رژیم را نگاه کردم.

جیزی که می خواهم بنویسم مطلب کوتاهی است، شما در فردای سیزده آبان هستید اما اینجا از نظر تاریخ، هنوز دیروز شماست.  NPR NEWS که یکی از خبرگزاری های بنام ایالت متحده است، امروز خبر وقایعی که شما در ایران آفریدید را می دادند و حرف های شما را به گوش مردم آمریکا و دنیا می رساندند. تمامی شعارهایی که به فارسی دادید را ترجمه کردند و  برای هر یک که نیاز به توضیح داشت توضیح دادند، در خبرهاشان اعلام کردند که: مردم ایران مرگ بر دیکتاتور می گفتند، و این کلام خطاب به ا.ح. و یا رهبر مذهبی ایران خامنه ای است و یا به هر دوی آنها. شعار دیگر ایرانیان این بود که خامنه ای قاتل است و حمایت از او نادرست، مردم ایران برای رییس جمهور اوباما هم پیامی داشتند، تو یا با ما هستی یا با آنها؟ در مورد مسائل هسته ای هم تظاهر کننده گان اعلام کردند ایران سبزها بمب اتم نیاز ندارد به ...

راستش موقع این شعار آخری تلفنم زنگ زد و درست نشنیدم که در رادیو چی گفت. به هر شکل مطمئن باشید که تک تک شعارهایی که جمعیت باهم فریاد زدند به گوش تمامی جهانیان رسید و صدای شما خوب و واضح لرزه بر ستون های بسیاری افکند.

دست مریزاد به شجاعت و شعور شما، امیدوارم در راهتان موفق باشید و بتوانید زندگی بهتری را برای خود و فرزندانتان در سرزمینی که زیست می کنید به ارمغان بیاورید.

راه سبز آزادی تا شکوفه های بهاریتان هموار