*** در مسیر زندگی ***

بی سر زمین تر از باد*** سابق***
 
چه چيز تازه ايی است؟!!
ساعت ۱:۱٢ ‎ق.ظ روز دوشنبه ۱٧ بهمن ۱۳۸٤  

 

همه نگران شدن؛ يک جور ولوله افتاده تو جون و ذهن دوستان. من متعجبم و البته ناراحت از استرس دوستان نازنينم. اما نميفهمم، مگر اين حرف ها جديد است؟ واسه من و ميدونم خيلی های ديگر زياد تکراری ه ـ نفرين شيطان بر کسی که خيال کن دور است و خياليش نيست ـ به راستی مسئله اين نيست. من همه کس و کارم اونجان،خانواده ام، عشقم، اقوامم و دوستانم همه اونجان. چند سال پيش تهران زندگی ميکردم که حرف حمله امريکا به ايران شد. کسانی رو ديدم که حتی رفتند و انبارهاشون رو از برنج روغن و آرد و انواع کنسرو پر کردند که وقتی بعد حمله قحطی شد خيالشون آسوده تر باشه. من نه انباری داشتم و نه نگرانی. امريکا حمله می کند. مردم عادی و طبقه ضعيف و متوسط مثل من کشته، زخمی و زير آوار، قحطی و گرفتاری ناشی از جنگ و مصائبش له ميشيم، خوب که چی، اين همش ه. همش. مگر حالا چه وضعی داريم؟ نون خشکمون رو ميزنيم تو خونمون و می خوريم. برای هر بار که از خونه بيرون ميايم هزارجور عصبی شدن تو خيابون داريم تا دوباره برگرديم به چهارديواريمون که تازه اختياری هم نيست. مثل گوسفند فقط دلمون خوش است که حالا هنوز يک علوفه ايی هست واسه چرا و گرگ امروز يکی ديگر رو دريد، حالا تا فردا. من متاسف ميشم اگر ايران اشغال بشه، اما مگر الان آزاد است؟!!!؟!!! هر اسمی ميتونی روش بگذاری غير از آزادی. ميخوای بگی سرباز بيگانه مياد به دختر ايرانی تجاوز ميکنه، من ميگم خوشا تجاوز سرباز بيگانه در وطن تا تجاوز شيوخ نجس عرب در غربت. ميخوای بگی نفتمون رو ميبرند و تو سريمون ميزنند. من ميگم مگر الان آقازاده ها تو کشورهای شماره يک با حوری ها شب رو نميگذرونند و پول نفت رو خرج اونها نميکنند وخودشون و باباهاشون به ريش و گيس ملت نميخندند؟ تو مملکت خودمون تو سرمونم ميزنند و نطق نميتونيم بکشيم؟ ميخوای چی بگی که از حالا بدتر باشه؟ نميخوام از اوضاع افتضاح بگم که همه ميدونيم، حرف تکراری بس است. فقط ميخوام بگم هرچی که بشه وضع من و تو بدبخت همينه که هست، وضع خوشبخت ها هم همونه که بود. برای اونی که نمرده عزا نگير، انقدر مرده رو دستمون داريم که پيشواز نريم. اگر تاوان سنگين بديم به از اين است که ذره ذره طی اين ۲۷ سال زجرمون دادن و از گوشت و روانمون برديدند و بردند. مرگ يک بار شيون يک بار.

در ضمن ای دوستان نازنين، اگر توجه به اوضاع جهانی کنيد، احتمال حمله نظامی به ايران خيلی ضعيف است، اين همه برای چيزی که اتفاق افتادنش هنوز معلوم نيست، نگران نباشيد.