یک گلستان گل زیباست، یک دسته گل هم، شاخه ی گلی نماد زیبایی است و حتی یک گلبرگ هم یاد آور آن است، شاخه گلهای مصنوعی ـ که در ساخت آنها ظرافت و دقت لازم به کار رفته باشد ـ هم نازیبا نیستد.
ماه ها می توان بر گلستان گذر کرد و از زیبایی های آن حظ برد، روزها دسته گلی بر میز خانه نهاد و هر بار از دیدنش تازه شد، شاخه ی گل را مدت ها میتوان نگریست و باز هم زیبایی را لمس کرد، گلبرگ خشک شده ی لای کتاب هم یادآور زیبایی است؛ اما چه مدت زیباترین گل های مصنوعی می توانند زیبایی را به نمایش گزارند؟ آیا بعد از اندک زمانی خسته کننده نمی شوند؟
من ميگويم: جاودانگی زيبا نيست، کيفيت را دريابيم، کميت ها را نه!
و البته دنيای ما، جهان نسبيت هاست.