زمان ما، زمانه بشريتی است که: تمامی پيوستگی خود را با بشريت از دست داده است، انسانی که ديگر هيچ چيز نمی داند و يا هيچ چيز را به ياد نمی آورد، انسان هایی که در شهرها و خيابان هايی زندگی می کنند، که نام امروزشان با نام ديروزشان فرق دارد، زيرا که نام به معنای پيوند با گذشته است و مردمی که گذشته ای ندارند، مردمانی بی نام و نشان اند.
مردمانی مرده!
با تلخيص از ميلان کندرا
پ.ن.۱ـحالا متوجه شديد چرا در ايران هر از گاهی نام خيابان ها و شهرهايی را تغيير می دهند. حتی خيابان هايی که با نام شهدای جنگ نام گذاری شده اند هر از گاهی نام تازه ای را بر تابلوی خود نشان می دهند؛ و به همين منوال است تغيير اسامی ايرانيان به نام های عربی.
پ.ن.۲ـ ناگفته های بسياريست که زبان سر بيان دارد و انديشه مهار نگفتن! ای کاش روزی رها از هر انديشه ای زبان توان بازگويی داشته باشد.