ساعت ۱٢:٥٦ ق.ظ روز پنجشنبه ۱ تیر ۱۳۸٥ |
نظر « برتراند راسل» فيلسوف بزرگ معاصر راجع به عوامل اساسی در خوشبختی: ۱ـ تندرستی. ۲ـ داشتن وسايل لازم برای رفع نيازها. ۳ـ داشتن روابط خوب با ديگران و ۴ـ موفقيت در کار(شغل) در مورد سلامتی دلايلش رو نميگم چون واضح است اما توضيحات راسل در مورد شماره های ۲ و ۳. ۲ـ اين مسئله دارای اهميت زياديست، ولی بايد سطح زندگی را که بدان عادت کرده ايم، به حساب آوريم. وقتی که انسان به برخی انواع فقر و محروميت عادت داشته باشد، خواه ناخواه از توقعاتش کاسته می شود و برعکس وقتی انسانی به مال و ثروت عادت کرده باشد، اگر به قدر کفايت در آمد نداشته باشد، بدبخت می شود. البته ثروت، الزاما خوشبختی نمی آورد، پول کمترين مايحتاج انسان است، آدم بايد درباره ی نيازهای ديگری بينديشد که فقدان آنها ملالت بار است. ۳ـ در مورد عامل سوم بر پايه تجربيات شخصی من روابط با ديگران عامل مهمتری از ثروت است يعنی پس از سلامت قرار دارد. مفهوم واقعی روابط با ديگران يعنی: دوستی، عشق، علاقه نسبت به فرزندان و بالاخره محبت نسبت به ديگران. وقتی که اين روابط حسنه نباشد زندگی برای انسان تلخ می شود.
بعد از اين مطلب کاملا جدی با يک جک چطورين؟
|