اگر یکی از فصل های سال برجای خود بماند و تغییر نکند، این گردونه می ایستد و در آنسوی هم که بهاریست دیگر تغییر روی نمی دهد. پس: پاییز دلم جاودان باد، تا بهار خنده هات بی زوال بماند.