*** در مسیر زندگی ***

بی سر زمین تر از باد*** سابق***
 
 
ساعت ۱٠:٠٩ ‎ب.ظ روز پنجشنبه ٥ آبان ۱۳۸٤  

از همه شما دوستانی که به اینجا سر میزنید سپاس گذارم.
چه شما عزیزانی که زحمت میکشید و وقت ارزشمندتون رو میگذارید برای پیام نوشتن و چه بزرگوارنی که قابل نمیدونند از خواندنشان با خبرم کنند.

من میخواستم چند جمله ایی راجع به پست قبل نظر شخصیم رو بگم اما چند تا از عزیزان حرفهایم را خودشان گفتند .دیگر لازم نیست من تکرار کنم.
فقط اینکه: درسته که اون جمله قشنگه اما نظر من هم با نظر علیرضای گرامی یکیه. این معشوق نیست که به عشق زیبایی و عظمت میده.
من میگم عشق به خودی خودش زیبا و با شکوه ه، جدای از اینکه عاشق کیه و معشوق کدوم.
اما اگر بنا باشه کسی از این دو به شکوه عشق رنگی بده ،اون عاشق است. ولو اینکه معشوق لایق عشق نباشه اما عاشق راستین میتونه عشقی با شکوه بیافرینه.
 و در واقع من با این جمله _که باز هم نمیدونم گویندش کیه_موافقم در واقع این گفته یه جورایی برخلاف جمله قبل ه.
سعی کن عظمت در نگاهت باشه، نه در آنچه که مینگری.