*** در مسیر زندگی ***

دنيای تنهاييم مه آلود / شهرهایش ساکت / ابرهای تيره بر هوای نمناکش سنگينی ميکنند./ آری اين است آن سرزمينی که برايم به يادگار نهادی.

يکی از راههای حصول رنج دلبستگی است؛ پس چو اين را بينی چونان کرگدن تنها سفر کن. "بودا''

پس از رفتن آخرين مراجعه کننده، تنها را به حضور پذيرفتم.

دلا خو کن به تنهايی که از تن ها بلا خيزد. اسم شاعرش چی بود؟

به سراغ من اگر می آييد نرم و آهسته بياييد / مبادا که ترک بردارد چينی نازک تنهايی من. ''سهراب''

حکومت سکوت، در کوچه پس کوچه های قلبم بهم ميگه ديگر تنهام!

پ.ن.۱ـ وقتی تنهام ميذاری .

پ.ن.۲ـ تنهام گذاشتی؟! حتما خوب کاری کردی. خدا تنهات نگذاره.